حال من خیلی نسبت به چند ماه گذشته بهتر شده. اما هنوز نمیدونم میتونم این حال خوب رو نگه دارم یا نه. امشب نتایج ارشد مشخص میشه. همه جوره راجع بهش فکر کردم. شدن یا نشدنش. اگرچه با تمام وجود از خدا میخوام این موهبت رو بهم عطا کنه،چون خودش خوب میدونه که چقدر الان زندگیم به این حس پیروزی نیازمندم، اما اگر هم منو لایق این موفقیت نمیدونه، در کنارش بهم نیرویی بده که بتونم شرایط سختی رو که بعد از اون خواهم داشت، تحمل کنم.

اینا رو اینجا مینویسم که یادم باشه. من به طور منسجم فقط دو ماه درس خوندم، اما هیچوقت تو زندگیم انقدر خوب درس نخونده بودم. اون دو ماه دقیقاً مصادف بود با بدترین روزهای زندگیم تا به اینجا. روزهایی که تنهاتر از همیشه بودم و خود خدا میدونه که هیچکی رو نداشتم جز خودش. خود خدا میدونه چی کشیدم اون روزا. الان که برمیگردم به عقب نگاه میکنم باورم نمیشه تو اون شرایط تونستم اونقدر به نسبت، خوب، درس بخونم. درسایی که تا حالا نخونده بودم، چون گرایش لیسانس من ادبیات بود،و حالا میخواستم درسای تخصصی آموزش زبان رو بخونم. به هر حال هرچه بود گذشت. بعد از کنکور هم که دیگه کم کم روزگارم ناخوش شد تا...

الانه که واسه این حال خوب خدا رو شکر میکنم. انگار که دارم توانم رو به کار میگیرم که بعد از یه بیماری بد، دیگه از سر جام پاشم. حتی تو روابط دوستانه ام هم خیلی بهتر شدم،دارم میشم شبیه اون مرجان قبلی... گرچه تا حدی پخته تر و روشن تر.

امروز هم روزه هستم. به دلایلی احتمال میدم روزه ام قبول نباشه، اگر بخوام طبق احکام دین اسلام نگاه کنم، اما به خاطر آرامش و لذت خودم این کار رو کردم، الان به این حس ریاضت نیاز دارم. میخوام تو این حال دعا بخونم. به زبان خودم.

از خدا میخوام این حال خوب رو از من نگیره. منو شایستهٔ قبولی بدونه. و اگر هم ندونست، که اونه که عالم به همه چیزه، که شاید صلاح من در راه دیگه ای باشه،اما این حال خوب رو از من نگیره. این آرامشی که بعد از مدتها دارم بهش برمیگردم رو ازم نگیره.

حتی اگر این خواستهٔ زیادیه اما ازت میخوام خدا.

میخوام جرأتشو داشته باشم که ازت زیاد بخوام،

خدا...