نه پای رفتن نه تاب ماندن
چگونه گویم؟درخت خشکم!
عجب نباشد اگر تبرزن طمع ببندد در استخوانم.
در این جهنّم
گل بهشتی
چگونه روید؟چگونه بوید؟
من ای بهاران، ز ابر نیسان، چه بهره گیرم؟
که خود خزانم...
به همین شعر بسنده میکنم.
داریوش این رو در فراغ وطن خونده، و من، اگرچه بی ربط، در آزردگی و دلزدگی از این "وطن" و هر آنچه که درونشه، میگم.
نمیدونم تا کی باید تحمل کرد، سوخت و ساخت...
...